ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ “ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΡΑΝΤΣΑΗΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ”
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’
ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΟΡΙΣΜΟΙ
Στη διεθνή εμπορική δραστηριότητα εμφανίσθηκε εδώ και πολλά χρόνια μία νέα μέθοδος προσφοράς προϊόντων κι υπηρεσιών που σ’ όλες τις χώρες του κόσμου καθιερώθηκε και εμφανίζεται με τον όρο “φραντσάηζ” (franchise) που δεν έχει μετάφραση σε καμία χώρα. Στην Ελλάδα επιχειρήθηκε από την νομική επιστήμη τα τελευταία χρόνια ο όρος αυτός να αποδοθεί με τον ελληνικό όρο “δικαιόχρηση” που όμως είναι περιοριστικός αφού χαρακτηρίζει μόνο την χρήση ενός δικαιώματος από κάποιον χρήστη και όχι παράλληλα την ύπαρξη του δικαιώματος, την παροχή του δικαιώματος χρήσης του, την εμπορικότητα της συνδυασμένης πράξης παροχής και αποδοχής του δικαιώματος χρήσης, την επιχείρηση που θα κάνει ίδια χρήση του παρεχομένου δικαιώματος, τις μορφές παραπέρα μεταφοράς του δικαιώματος χρήσης κλπ.
Παράλληλα, τόσο η διεθνής βιβλιογραφία όσο και το κοινοτικό δίκαιο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και διεθνείς οργανισμοί όπως η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Φραντσάηζ (European Franchise Federation) υιοθέτησαν τον όρο “φραντσάηζ” ευθυγραμμιζόμενοι με την καθιερωμένη διεθνή πρακτική. Αλλά και στην Ελλάδα η καθημερινή εμπορική πρακτική καθιέρωσε τον όρο “φραντσάηζ” για να μπορεί να υπάρχει μία εσωτερική αλλά και διεθνής συνεννόηση.
Έτσι τόσο η διεθνής βιβλιογραφία όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στον Κανονισμό της περί Ομαδικής Απαλλαγής των συμβάσεων φραντσάηζ από τις δεσμεύσεις του άρθρου 85 της Συνθήκης της Ρώμης αλλά και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Φραντσάηζ στο κείμενο του Κώδικα Δεοντολογίας που επέβαλλε σ’ όλους τους εθνικούς συνδέσμους φραντσάηζ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όρισαν τη χρήση του φραντσάηζ με τον ακόλουθο τρόπο:
“Είναι ένα σύστημα εμπορίας προϊόντων ή/καί υπηρεσιών ή/ και τεχνολογίας που βασίζεται σε μία στενή και συνεχή συνεργασία ανάμεσα σε νομικά και οικονομικά ανεξάρτητες επιχειρήσεις, τον Δικαιοπάροχο και τους Ατομικούς Δικαιοδόχους του, όπου ο Δικαιοπάροχος παρέχει στους Ατομικούς Δικαιοδόχους του το δικαίωμα και επιβάλλει την υποχρέωση να λειτουργήσουν μία επιχείρηση σύμφωνα με την θεσμική μορφή του Δικαιοπαρόχου. Το δικαίωμα δίνει την δυνατότητα αλλά και υποχρεώνει τον Ατομικό Δικαιοδόχο αντί ενός άμεσου ή έμμεσου οικονομικού ανταλλάγματος να χρησιμοποιεί την επωνυμία ή/ και το σήμα προϊόντος ή/ και το σήμα υπηρεσίας ή/ και την τεχνογνωσία, τις επιχειρηματικές και τεχνικές μεθόδους, το σύστημα διαδικασιών και άλλα δικαιώματα βιομηχανικής ή/ και πνευματικής ιδιοκτησίας του Δικαιοπαρόχου μαζί με παράλληλη συνεχή παροχή εμπορικής και τεχνικής υποστήριξης, μέσα στο πλαίσιο και την χρονική διάρκεια μίας γραπτής σύμβασης φραντσάηζ που γίνεται ανάμεσα σε συμβαλλομένους γι’ αυτόν τον σκοπό.”
Προς τον σκοπό εναρμόνισης αυτού τού κειμένου με την διεθνή νομική κι εμπορική πρακτική που προαναφέρθηκε, οι όροι “Φραντσάηζ” (που αφορά το σύστημα) και “Φραντσαιζινγκ” (που αφορά την εφαρμογή του) , όπου και εάν αυτοί εμφανίζονται μέσα σ’ αυτό θα αποδίδονται με τους διεθνής όρους “Franchise” & “Franchising” αντίστοιχα.
Τέλος, Κυρίως Δικαιοδόχος είναι εκείνος στον οποίον ο Δικαιοπάροχος δίδει το δικαίωμα και την ευκαιρία να αναπτύξει περαιτέρω το σύστημα του Δικαιοπαρόχου σε μία ευρύτερη εδαφική περιοχή δημιουργώντας ένα δίκτυο Δικαιοδόχων στο οποίο μπορεί να περιλαμβάνεται και ο ίδιος.